Σαν σήμερα 28 Μαϊου 1941 : Κατάληψη της Σούδας.Τις νυχτερινές ώρες, οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το λιμάνι της Σούδας.Το αλεξίπτωτο που έγινε νυφικό…Ενα νυφικό πλεγμένο από νήμα γερμανικού αλεξιπτώτου τον Μάιο του 1941, όταν ξεκινούσε η Μάχη της Κρήτης, που έφτιαξε μέσα στη δίνη του πολέμου η Ρεθυμνιώτισσα Ανδριανή Χαλκιαδάκη και λίγο πριν πεθάνει το δώρισε στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, στα Χανιά, σήμερα αποτελεί αδιαπραγμάτευτο τεκμήριο ότι πάντοτε οι άνθρωποι, αν και βρίσκονταν σε κρίσιμες περιόδους, όπως ο πόλεμος, συνέχιζαν να πιστεύουν στη ζωή και να κάνουν όνειρα.
Στις 20 Μαΐου του ’41 Γερμανοί αλεξιπτωτιστές έπεσαν σε τέσσερις στοχευμένες ζώνες στις βόρειες ακτές της Κρήτης, μεταξύ αυτών και του Ρεθύμνου. Η Ανδριανή τότε ήταν 27 χρονών.
Το μετάξι από το αλεξίπτωτο (κάθε ανάρτησή του είχε μήκος 21 μέτρα) χρώματος λευκού με πράσινο – καφέ ως καμουφλάζ ήταν ο μόνος τρόπος για να φτιάξει το νυφικό της, πριν τον γάμο της με τον Δημήτρη Αντωνακάκη τον Οκτώβριο του 1941.
Σήμερα, οι συνθήκες γύρω από τις οποίες η Ανδριανή Χαλκιαδάκη έπλεξε το νυφικό του γάμου της, αλλά και οι λεπτομέρειες της δουλειάς που τόσο περίτεχνα έκανε πλέκοντας δεκάδες μέτρα κλωστών, αφού πρώτα τις ξέμπλεκε από τα σχοινιά του γερμανικού αλεξιπτώτου δείχνουν όχι μόνο, την τεράστια επιμονή και υπομονή της, αλλά και την πίστη της στη ζωή, παρά το γεγονός ότι ζούσε μέσα σε πόλεμο.
Η ZΩΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΗΣ
Οπως μας διηγήθηκε η Μαρία Αντωνακάκη, η μητέρα της, Ανδριανή γεννήθηκε το 1908 στο Ατσιπόπουλο, ένα χωριό 5 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο με γονείς τους Ανδρέα και Ειρήνη Χαλκιαδάκη. Ο πατέρας της Ανδριανής έχει πολεμήσει κατά των Τούρκων το 1878 και στην συνέχεια έφυγε ως μετανάστης στην Αμερική δουλεύοντας για πολλά χρόνια μέχρι να γυρίσει ξανά στην Κρήτη τις αρχές του 1900. Η μητέρας της Ανδριανής, Ειρήνη έπλεκε εξαιρετικά, κάτι το οποίο κληρονόμησε και η κόρη της. Εκαναν επτά παιδιά, αλλά δυστυχώς μόλις τα τρία από αυτά κατάφεραν να ζήσουν. Η Ανδριανή ήταν η μικρότερη από τις τρεις κόρες, οι οποίες επέζησαν μέσα από εκείνη τη σκληρή περίοδο.
Μεγαλώνοντας έμαθε την τέχνη του πλεξίματος από τη μητέρα της, ενώ τελειώνοντας το σχολείο ήταν φανατική του διαβάσματος και αγαπούσε πολύ τη μουσική καθώς έπαιζε μαντολίνο.
Σε νεαρή ηλικία η Ανδριανή άρχισε μαζί με την αδερφή της Μαρία -τη μεσαία κόρη της οικογένειας Χαλκιαδάκη- να διδάσκει σε δημοτικά σχολεία που βρίσκονταν σε γειτονικά χωριά κοντά στο Ρέθυμνο. Την περίοδο της γερμανικής εισβολής, η Ανδριανή αρραβωνιάστηκε με τον Δημήτρη Αντωνακάκη, έναν Ρεθυμνιώτη που διατηρούσε κουρείο στο Ρέθυμνο.
Μεγαλώνοντας έμαθε την τέχνη του πλεξίματος από τη μητέρα της, ενώ τελειώνοντας το σχολείο ήταν φανατική του διαβάσματος και αγαπούσε πολύ τη μουσική καθώς έπαιζε μαντολίνο.
Σε νεαρή ηλικία η Ανδριανή άρχισε μαζί με την αδερφή της Μαρία -τη μεσαία κόρη της οικογένειας Χαλκιαδάκη- να διδάσκει σε δημοτικά σχολεία που βρίσκονταν σε γειτονικά χωριά κοντά στο Ρέθυμνο. Την περίοδο της γερμανικής εισβολής, η Ανδριανή αρραβωνιάστηκε με τον Δημήτρη Αντωνακάκη, έναν Ρεθυμνιώτη που διατηρούσε κουρείο στο Ρέθυμνο.
Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ
Η γερμανική εισβολή και κατοχή στην Κρήτη ήταν μία εξαιρετικά σκληρή περίοδος για τους ανθρώπους του νησιού από τους οποίους όσοι κατάφερναν να επιζήσουν δεν είχαν τροφή και βασικά είδη διαβίωσης, ενώ χιλιάδες γυναίκες και άνδρες -μεταξύ των οποίων και ο αρραβωνιαστικός της Αδριανής- οδηγούνταν σε καταναγκαστικά έργα (αγγαρείες). Επίσης, το πατρικό σπίτι της Ανδριανής, όπως και πολλά άλλα, επιτάχθηκε από τους Γερμανούς.
Εκείνη την περίοδο η Ανδριανή και ο Δημήτρης ετοιμάζονταν να παντρευτούν με θρησκευτική τελετή. Και όπως η παράδοση απαιτούσε η νύφη έπρεπε να φορούσε νυφικό.
Η γερμανική εισβολή και κατοχή στην Κρήτη ήταν μία εξαιρετικά σκληρή περίοδος για τους ανθρώπους του νησιού από τους οποίους όσοι κατάφερναν να επιζήσουν δεν είχαν τροφή και βασικά είδη διαβίωσης, ενώ χιλιάδες γυναίκες και άνδρες -μεταξύ των οποίων και ο αρραβωνιαστικός της Αδριανής- οδηγούνταν σε καταναγκαστικά έργα (αγγαρείες). Επίσης, το πατρικό σπίτι της Ανδριανής, όπως και πολλά άλλα, επιτάχθηκε από τους Γερμανούς.
Εκείνη την περίοδο η Ανδριανή και ο Δημήτρης ετοιμάζονταν να παντρευτούν με θρησκευτική τελετή. Και όπως η παράδοση απαιτούσε η νύφη έπρεπε να φορούσε νυφικό.
ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ
Η Ανδριανή, είχε δει τα γερμανικά αλεξίπτωτα να πέφτουν στις δυτικές ακτές του Ρεθύμνου, μία από τις τέσσερις περιοχές που έπεσαν οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές στο νησί κατά τη διάρκεια της εισβολής. Ετσι σκέφτηκε να μαζέψει μεταξωτό νήμα απ’ ένα αλεξίπτωτο και μ’ αυτό να πλέξει το νυφικό της. Μία σκέψη, που όπως επεσήμανε και η κόρη της Μαρία, «ήταν επικίνδυνη, καθώς αν την έπιαναν οι Γερμανοί να “ξηλώνει” τα αλεξίπτωτά τους, σίγουρα θα την συλλάμβαναν ή ακόμη και να τη σκότωναν».
Παρόλ’ αυτά η Ανδριανή, δεν το έβαλε κάτω. Πράγματι ξέμπλεξε δεκάδες μέτρα μεταξωτής κλωστής που με πολύ επιμονή για αμέτρητες ώρες και μέρες έπλεκε μέχρι να φτιάξει το νυφικό που τελικά φόρεσε στο γάμο της με τον Δημήτρη Αντωνακάκη στις 18 Οκτωβρίου του 1941 στο Ρέθυμνο, κατά τη διάρκεια του θρησκευτικού μυστηρίου που έγινε στο σπίτι της μεγαλύτερης αδερφής τής Χρυσής.
Το ζευγάρι έκανε δύο κόρες, τη Ρούσα και τη Μαρία και έζησε ευτυχισμένο έχοντας μία όμορφη και ήσυχη ζωή στο Ρέθυμνο μέχρι τον θάνατο του Δημήτρη το 1995. Η Ανδριανή συνέχισε να ζει με την οικογένειά της στο Ρέθυμνο μέχρι τον θάνατό της, ούσα 97 ετών, τον Μάιο του 2004.
Η Ανδριανή, είχε δει τα γερμανικά αλεξίπτωτα να πέφτουν στις δυτικές ακτές του Ρεθύμνου, μία από τις τέσσερις περιοχές που έπεσαν οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές στο νησί κατά τη διάρκεια της εισβολής. Ετσι σκέφτηκε να μαζέψει μεταξωτό νήμα απ’ ένα αλεξίπτωτο και μ’ αυτό να πλέξει το νυφικό της. Μία σκέψη, που όπως επεσήμανε και η κόρη της Μαρία, «ήταν επικίνδυνη, καθώς αν την έπιαναν οι Γερμανοί να “ξηλώνει” τα αλεξίπτωτά τους, σίγουρα θα την συλλάμβαναν ή ακόμη και να τη σκότωναν».
Παρόλ’ αυτά η Ανδριανή, δεν το έβαλε κάτω. Πράγματι ξέμπλεξε δεκάδες μέτρα μεταξωτής κλωστής που με πολύ επιμονή για αμέτρητες ώρες και μέρες έπλεκε μέχρι να φτιάξει το νυφικό που τελικά φόρεσε στο γάμο της με τον Δημήτρη Αντωνακάκη στις 18 Οκτωβρίου του 1941 στο Ρέθυμνο, κατά τη διάρκεια του θρησκευτικού μυστηρίου που έγινε στο σπίτι της μεγαλύτερης αδερφής τής Χρυσής.
Το ζευγάρι έκανε δύο κόρες, τη Ρούσα και τη Μαρία και έζησε ευτυχισμένο έχοντας μία όμορφη και ήσυχη ζωή στο Ρέθυμνο μέχρι τον θάνατο του Δημήτρη το 1995. Η Ανδριανή συνέχισε να ζει με την οικογένειά της στο Ρέθυμνο μέχρι τον θάνατό της, ούσα 97 ετών, τον Μάιο του 2004.
Η κόρης της Μαρία Αντωνακάκη θυμάται τη μητέρα της, ενώ η ίδια ήταν ήδη αρραβωνιασμένη να συνεχίζει το πλέξιμο, ως ακούραστη και προικισμένη εργάτρια και να φτιάχνει υπέροχα πλεκτά ρούχα για την οικογένειά της και τους ανθρώπους που αγαπούσε. Μάλιστα, στον γάμο της κόρης της Ρούσας έπλεξε 200 μικρές μπομπονιέρες για τους καλεσμένους. «Η μητέρα μου ήταν ένας πολύ δυνατός άνθρωπος που όμως έκρυβε τη δύναμή της, υποταγμένη στον σύζυγό της. Είχε “μεγάλη” καρδιά, σπλαχνική, φρόντιζε τους άλλους, ήταν πολύ εργατική και της άρεσε συνεχώς να μαθαίνει. Πολύ συχνά επαναλάμβανε “τα χέρια και τα πόδια μου τα κάνω, ό,τι θέλω, το μυαλό μου όμως δεν μπορώ να το κάνω ό,τι θέλω”», ανέφερε η κόρη της.
Η χαρισματική και αγωνίστρια κρητικιά θα ζει πάντα μέσα από τη μνήμη όσων δημιούργησε, δείχνοντας παράλληλα στις επόμενες γενεές ότι η ζωή ανθίζει κάτω και από τις πιο δύσκολες, κρίσιμες εποχές, αρκεί να αγωνιζόμαστε και να πιστεύουμε σ’ αυτήν…
Η χαρισματική και αγωνίστρια κρητικιά θα ζει πάντα μέσα από τη μνήμη όσων δημιούργησε, δείχνοντας παράλληλα στις επόμενες γενεές ότι η ζωή ανθίζει κάτω και από τις πιο δύσκολες, κρίσιμες εποχές, αρκεί να αγωνιζόμαστε και να πιστεύουμε σ’ αυτήν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου